Vandaag is het precies 4 weken geleden dat ik beviel van Thijn. Ik had ernstig gehoopt dat ik een vaginale bevalling zou krijgen, alhoewel ik dat ook mega eng vond klinken, want bij Joris kwam ik niet verder als 4 cm en onvoldoende indaling na 13 uur aan de wee-opwekkers te hebben gezeten. Dit keer was ik beter voorbereid, had ik een zeer uitgebreid bevallingsplan geschreven, waarvoor de gynaecoloog mij zeer complimenteerde. (Dankzij het boek Relaxed bevallen van Georgina Kwakye, echt een aanrader mocht je vaginaal gaan bevallen).
Even kort; De bevalling
Ik merkte dat de arts-assistenten, gynaecologen en de klinisch verloskundigen echt met mij mee dachten, in de dagen dat ik voor de bevalling in het ziekenhuis lag.
Dus nadat op maandagavond een ballonnetje was geplaatst, welke op dinsdagmiddag eindelijk uitviel en op woensdagochtend mijn vliezen werden gebroken dacht ik, dit kan ik.
Ik denk dat ik het best had gekund.......alleen werkte mijn oude keizersnede wond niet mee. Ik was super blij dat ik verder kwam dan ik bij Joris was, namelijk 5 centimeter ontsluiting en een goede indaling en ik kon de weeën goed aan met hulp van Yoeri. Helaas kreeg ik opeens enorme pijnlijke steken op mijn buik. Zowel ik als de gynaecoloog vertrouwden het niet en binnen 20 minuten lag ik op de OK. Alhoewel het er niet op leek dat mijn litteken van de vorige keizersnede dus de boosdoener was van deze pijn, kon dit natuurlijk wel zo zijn. En om geen risico's te lopen en dat de pijn dus niet te harden was, werd dit de keuze. Jammer, maar helaas.
Maar beiden verkeerden we in goede gezondheid en dat was het allerbelangrijkste.
Gezellig aan de ctg
Bummer; het herstel na een keizersnede
Een keizersnede is eigenlijk een buikwond van verschillende lagen met heel veel hechtingen. Je mag dus niets forceren, enkel alleen je eigen kind tillen (nee niet Joris van 13 kilo, maar Thijn van 2890 gram), zo min mogelijk traplopen en zeer weinig huishoudelijk werk doen. Ook mag je 6 weken niet autorijden.
Na 48 uur mocht ik naar huis, omdat ik volledige kraamzorg had en al mezelf had kunnen douchen en naar het toilet was geweest (rot katheter). Aangezien we boven geen doucheruimte of toilet hebben, haalde Yoeri de pottipot uit de camper, waardoor ik dus inderdaad geen trappen hoefde te lopen. De eerste 3 dagen bleef ik zoveel mogelijk boven en was ik alleen beneden met het avondeten.
Ik wist nog van mijn herstel van Joris dat het belangrijk was om rustig het lopen, bewegen en activiteit op te bouwen. Ik besloot om de dag een stapje meer te doen. Zo liep ik op dag 5 naar huis nummer 20 (drie huizen verder) om een geboorte kaartje in de bus te doen. Kon ik op dag 9 een blokje om en liep ik op dag 18 weer een vertrouwd klein rondje met Yoeri, Joris op de loopfiets naar de eerste molen op de molenkade. (ongeveer 1 km).
Inmiddels zijn we nu op dag 28 beland en lukt het om 20 minuten te lopen met behulp van steun van de kinderwagen zonder pijn te voelen. Ik loop soms ook kleine stukjes met Thijn op mijn buik in plaats van in de kinderwagen, juist om ook mijn rugspieren te trainen.
Naar de 1ste molen wandelen, 18 dagen na de keizersnede
Daarnaast probeer ik ook steeds meer in huis te doen, de was (zittend op een krukje bij de machine), de afwas, soms een beetje koken. Het toilet (gelukkig voor Yoeri) en een klein beetje boodschappen.
Ik merk met name aan het einde van de dag dat ik soms last heb van mijn buik (of rug), vaak weet ik dan dat ik te veel gedaan heb. Zoals vandaag, dan doe ik de dag daarna wat rustiger aan als het gaat of lig ik 's avonds languit op de bank.
Ik heb ook nog wel last van mijn buikwond, een trekkerig gevoel bij het bukken en het opstaan. Vooral als ik midden in de nacht Thijn moet pakken voor het voeden of terugleggen voel ik dit goed.
Thijn in de maxicosi, ik mag hem niet dragen
Wat ik het allerergste vind aan mijn keizersnede
Het ergste vond ik dat ik Joris niet mag tillen. Echter met een 2 jarige die je 5 dagen niet hebt gezien, alles anders is nu hij grote broer is geworden en hij juist heel erg graag gedragen wil worden is het onvermijdelijk om dat niet te doen. Ik moest het toch doen nadat de kraamhulp weg was. Op de commode tillen om zijn luier te verschonen, in en uit zijn ledikant (ondanks dat hij dus weken geleden zelf eruit klom in de ochtend en dan naast mijn bed stond, dat nu opeens niet meer kan).
Ook kwam ik het ziekenhuis uit met een nare verkoudheid, lang leve de airco. Het hoesten was echt geen pretje en met tegendruk van een kussen of mijn handen op een gegeven moment wel verdraagzaam, maar dat heeft zeker niet geleid tot een sneller herstel van mijn wond.
En....ik mag 6 weken geen auto rijden. Ik woon in een klein dorp met een actieve peuter, aan het einde van de zomer met deze week druilerige dagen. Gelukkig heb ik een hele lieve man die wat meer thuis is als gewoonlijk, een lieve moeder, lieve schoonouders en lieve vriendinnen die me op de dagen dat Yoeri wel moet werken en ik alleen ben met Joris en Thijn mij ondersteunen. Want normaal zou ik de auto pakken om met Joris iets te ondernemen en nu....kan dat niet. Hij wordt daardoor nu door mij elke dag dat we samen zijn lekker verwend met poffertjes, chippies, snoepjes en kleine cadeautjes en veel tv kijken.
Wat ik stiekem het fijnste vind aan mijn keizersnede
Ik vond het de eerste twee weken echt wel fijn dat ik niets hoefde te doen, ondanks dat ik in mijn hoofd soms wel wilde of dat mijn handen kriebelden om iets aan te pakken. Luisterde ik goed naar mijn lichaam. Met name de kraamweek (10 dagen bij een keizersnede) was heerlijk, lekker verwend door de kraamhulp en het enigste waar ik me mee bezig hoefde te houden was met borstvoeding en slapen, want zelfs het verschonen van Thijn werd voor mij gedaan.
Maar voor de rest vind ik er eigenlijk verder niets 'fijns' aan.
Hoe nu verder
Vanwege bekkenproblemen (vandaar dat ik nu ook nog last van mijn rug heb) liep ik al bij een bekkenspecialist. Ik zal daar in oktober een aantal keren heen gaan om weer even recht getrokken te worden. Zij passen een speciale electro therapie toe die er voor zorgt dat spieren weer soepel worden en dit kunnen zij ook doen met het litteken, waardoor het soepel wordt en ook makkelijk te masseren is. Hierdoor is het wondherstel beter, en had ik de vorige keer geen last van hard littekenweefsel of een trekkerig litteken. Je zag na een jaar er bijna helemaal niets meer van. Deze behandeling is dus zeker een aanrader!
Daarnaast ga ik vanaf 1 oktober ook weer naar de sportschool. Voor mijn conditie te trainen, maar ook mijn buik-, bekken- en rugspieren te training. En....natuurlijk mijn overtollige kilo's kwijt te raken, die ik al had voor mijn beide zwangerschappen.
Gelukkig ben ik mijn zwangerschapskilo's al ruim kwijt (dat waren er jaloersmakend.....maar 5).
Nog een keer?
Nou.....het staat dus nu wel zeker vast dat een bevalling een keizersnede zal zijn. Het herstel is pittig met 1 kind waar je al achteraan moet rennen, laat staan met twee. Dus voorlopig zeggen wij beiden nog even NEE!
(en ja, ik heb in de afgelopen 4 weken de vraag voor nummer 3 echt al een paar keer voorbij horen komen).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten